Tot de meest legendarische concerten uit de beginjaren van de popmuziek op Nederlandse bodem  behoren ongetwijfeld de twee concerten van The Beatles in de veilinghal in Blokker (waarvan eentje niet uitverkocht) in 1964, The Rolling Stones in het Kurhaus in Scheveningen in 1964, Janis Joplin in het Concertgebouw in Amsterdam in 1969 en Jimi Hendrix op de Hippy Happy Beurs in Ahoy in Rotterdam in 1970. Ik vraag mij af of er iemand is die bij alle vier aanwezig is geweest. Vermoedelijk niet.

Met popfestivals zijn natuurlijk Lochem (1968) en Pink Pop (1970) bekende ijkpunten en het meerdaagse in Kralingen (Rotterdam) gehouden Holland Popfestival in 1970, 10 maanden na Woodstock, met o.a. The Byrds, Jefferson Airplaine, Santana, Canned Heat en Pink Floyd spant natuurlijk de kroon. Om een of andere reden zijn de festivals ’14 Uur Puur’ in Naarden onderbelicht (en dat is nog zwak uitgedrukt). Tijd om hier eens verandering in aan te brengen.

In 1970 op 5 mei traden er de Spencer Davis Group, Chicken Shack en Humble Pie op. Hoewel de Spencer Davis Group qua hitsuccessen al op hun retour waren, gold dit niet voor Chicken Shack -denk aan I’d rather go blind’- en zeker niet voor Humble Pie, de groep van zanger Steve Marriott en gitarist Peter Frampton, De band had in 1969 met ‘Natural Born Bugie‘ een grote hit in Engeland, Duitsland en Nederland. De rockformatie zou ook doorbreken in de VS resulterend in het album “Performance Rockin’ the Fillmore”. Buiten deze acts speelden gedurende die veertien uren ook vele Nederlandse bands waaronder Golden Earring, Livin’ Blues en Big Wheel.

Wat schetst echter mijn verbazing?

In 1967 was er al een ’14 Uur Puur’ met zo’n 30 bandjes in 28 zalen in een kazerne! Ruim 5000 bezoekers, aldus het Gooisch Poparchief dat aangeeft dat dit waarschijnlijk het eerste in Nederland gehouden popfestival is. De vandaag de dag nog bekendste namen zijn Groep 1850, The Incrowd en de Jay Jay’s. Een van de andere bands was James Mean. Dit Amsterdams viertal met in de gelederen de nog 16-jarige gitarist Ferdi Karmelk heeft niet lang bestaan en geen hit gehad. Toch is voor de ware Nederpopliefhebber dit wel interessant. Dat is niet alleen vanwege de latere carrière van Karmelk, die na Vitesse, Herman Brood &  his Wild Romance en Nina Hagen (zijn partner) op 33-jarige leeftijd eindigt. Nee, van de band is weinig bekend, maar Jimmy Tigges heeft in zijn prachtige boeken ‘Delftse Toeren’ wel een en ander vastgelegd!

Hierin wordt duidelijk dat James Mean na een voorprogramma van Tee Set de mogelijkheid kreeg in 1967 een singletje op te nemen op het eigen label van de Delftse band. Peter Tetteroo reikte het nummer ‘What Can I Do‘ aan en werd producer. Door het vertrek van meerdere leden uit Tee Set naar After Tea ging de groep James Mean plots over naar/in Tee Set. Met de nieuwe groepsleden werd ‘What Can I Do’ opnieuw opgenomen en zingt uiteraard Peter Tetteroo i.p.v. Ferdi Karmelk. Het is een ‘soulful’ nummer geworden (met een hobo-intro) en werd een bescheiden hitje.

’14 Uur Puur’ leent zich voor meer erkenning dan het tot nu toe heeft gekregen. Uniek in meerdere opzichten. Ooit gehoord van The Watts uit Amsterdam? Deze leverden er een bijzondere prestatie door negen uur achter elkaar te spelen. De festivals boden meer dan alleen beatmuziek, ook soul, jazz en een steelband. Zoals een bijbehorende sticker uit 1968 de tijdgeest van het festival treffend verwoordt: mode, action painting, sad movies, snacks en sex en andere waantoestanden.

Erik Bevaart