Iconisch

Dat The Motions tot één van de belangrijkste Nederpopgroepen uit de jaren 60 gerekend kan worden, daarover zal geen discussie ontstaan. Natuurlijk doemen dan ook de namen op van o.a. de Maskers, Johnny Kendall & The Heralds, Golden Earrings, The Cats, Tee Set, After Tea, Q65, Cuby & The Blizzards, Brainbox en Shocking Blue. En terecht. George Baker Selection, BZN en Golden Earring laat ik hier buiten beschouwing, omdat zij hun grootste successen vooral na de jaren 60 zouden krijgen.

The Motions waren uniek, maar waarom eigenlijk? Dat is niet zo zeer vanwege het feit dat de band drie Top 10 hits haalde, want dat is op zich door andere groepen vaak meer dan geëvenaard. Dat The Motions met ‘Wasted Words‘ een evergreen zou leveren, is dan geen objectieve maatstaf, maar het is een nog steeds herkenbare en iconische weergave van een tijdsbeeld. Dat kan niet van elke nederpophit gezegd worden, integendeel. De tekst is niet voor niets als muurtekst in Den Haag vereeuwigd. Dat is echter niet uniek, denk maar aan een andere iconische hit: ‘The Life I Live‘. En dat The Motions succes in het buitenland kregen, gold ook voor meerdere groepen, al beperkte dit zich voor de meeste veelal tot onze directe buurlanden. Natuurlijk hadden Tee-Set en Shocking Blue meer succes in het buitenland, maar The Motions kenden -op veel kleinere schaal- wel als eerste succes.

Sommige platen van The Motions werden ook in Frankrijk bij Disques Vogue uitgebracht. Eigenlijk zou hun grootste internationale succes na hun bestaan ontstaan. In Japan zou de groep Tokyo No. 1 Soul Set het nummer ‘Freedom‘ (muziek Leo Bennink) bewerken tot hun grote hit ‘Sunday‘, waar er in 1998 ruim 300.000 exemplaren van verkocht werden. Eens te meer het bewijs dat The Motions een langer leven hebben dan het tijdperk Van Leeuwen.

Al was het vrij ongebruikelijk dat de zanger Rudy Bennett tijdens het succes van de band ook solo hits wist te scoren, het was niet uniek, want dat lukte Wally Tax bij The Outsiders en later Piet Veerman bij The Cats ook.

Dat unieke van The Motions is ook niet om het feit dat de groep bandleden huisvestte die nog jaren later hun sporen in andere bekende bands zouden verdienen (zeker Rudy Bennett, Robbie van Leeuwen, Henk Smitskamp en Jan Vennik), want dat gold ook voor bijv. Brainbox en Ekseption.

Wat The Motions dus wel uniek maakte, is dat The Motions aan alle vijf genoemde aspecten voldoen: én meerdere top 10 hits én een evergreen én succes in het buitenland én een succesvolle leadzanger tijdens en na het bestaan van de band én leden die hun sporen in de Nederpop nog uitvoerig daarna zouden verdienen.

Ga het rijtje maar na, Brainbox haalde geen Top 10 hits en van The Outsiders zouden de bandleden, op Wally Tax na, van zeer korte duur verder geen succes hebben. The Motions zijn van hun generatie qua succes alleen door Tee Set en Shocking Blue overtroffen. Helaas kunnen we niet meer live genieten van respectievelijk hun zanger en zangeres. Wat niet vergeten moet worden, is dat The Motions wel de eerste van dit drietal waren.

Misschien is het daarom zeker zo uniek dat van die generatie de 79-jarige Rudy Bennett nog steeds zo goed bij stem is. Een icoon! Zijn recente uitvoeringen van de Tim Hardin klassieker ‘How Can We Hang On To A  Dream‘ zijn voor mij live beter dan Bennetts studio-uitvoering uit 1967.

Over twee weken is het 55 jaar geleden dat ‘How Can We Hang On To A Dream’ in de Top 40 belandde. In twee uitvoeringen nog wel. Op de b-kant van Bennett’s single staat een andere klassieker van Tim Hardin: ‘Reason To Believe‘. Dat nummer zou pas vier jaren later een grote hit worden voor Rod Stewart.

Erik Bevaart, initiator en mede-auteur boek 55 Verrassende Verzamelelpees