Niet alle jonge vroeg overleden popartiesten sterven op hun 27ste. Van de beroemdste Britse bands uit de jaren ’60 is eigenlijk alleen Brian Jones op z’n 27ste overleden, want van o.a.The Beatles, Led Zeppelin, The Small Faces en The Who werden de bekendste overleden leden toch beduidend ouder. Er is ook een bekende uitzondering, die toevallig raakvlakken heeft met de laatste vier groepen, die minder oud geworden is. Wie? Een moeilijke quizvraag, neem ik aan.
Onlangs werd even mijn geheugen opgerakeld bij het horen van de hit ‘Something In The Air‘ van Thunderclap Newman. Een eigenzinnig nummer van een door Pete Townshend bijeengeraapte band. In m’n eerste boek ’50 jaar Pophistorie, blunders, jatwerk & frustratie’ besteed ik aandacht aan artiesten met internationale nr.1-hits. Hits aan beide kanten van de zee en beide kanten van de oceaan. Als een song zowel de eerste plek in Nederland en Engeland als in de VS haalt, moet dit wel een goede song zijn (al hoef je het niet goed te vinden). Het lukte natuurlijk o.a. Elvis, Michael Jackson, Stevie Wonder en Madonna een keertje, The Rolling Stones 2x en The Beatles zelfs 11 x. Een schril contrast met The Who, die het nergens lukte om een nr.1-hit te scoren, terwijl nummers als ‘My Generation’, ‘Pinball Wizard’ en het van de tv-serie CSI bekende ‘Who are you’ in ieders geheugen zullen staan. Ik citeer: ‘Het lukte Pete Townshend wel om als producer van Thunderclap Newman met ‘Something In The Air’ in 1969 de hoogste positie in Engeland te bereiken’. Het nummer was geschreven en gezongen door de chauffeur van The Who, John ‘Speedy’ Keen, terwijl Townshend zelf bas speelde onder het pseudoniem Bijou Drains. Opvallend was dat de Schotse gitarist Jimmy McCulloch tijdens de opname pas 15 jaar oud was en toen al ervaring had opgedaan in de band One in a Million, waarmee hij reeds in 1967 twee singletjes opgenomen had. Niet geweldig, maar wel curiosa!
Waar Thunderclap Newman als een echte eendagsvlieg gezien kan worden, geldt dit niet voor Jimmy McCulloch die internationaal met Paul McCartney in Wings in 1974 echt zou doorbreken. Echter in die tussentijd zou hij eventjes spelen bij John Mayall (in navolging van een lange rij legendarische gitaristen) en vooral bekendheid krijgen in de band Stone the Crows. Misschien in Nederland niet echt bekend geworden, maar op vrijdag 26 juni 1970 speelde deze band wel op het popfestival in Kralingen, tussen Jefferson Airplane en Santana in. Toen was de gitarist van de band echter Les Harvey, jongere broer van Alex Harvey (die met de Sensational Alex Harvey Band furore zou gaan maken).
Les Harvey overkwam op 27-jarige leeftijd een fataal ongeluk in Swansea in 1972: elektrocutie op het podium. Er was nog geen publiek, het was een soundcheck. In McCulloch had de band een waardige vervanger. Stone the Crows timmerde behoorlijk aan de weg, zat bij hetzelfde management als Led Zeppelin en had in Maggie Bell een goede zangeres met een rauwe stem. Zij zou later op Swan Song records, het label van Led Zeppelin, diverse platen maken.
Na vier elpees hield Stone the Crows op te bestaan en vertrok Jimmy McCulloch voor een paar jaar naar Paul McCartney & Wings. Nog even speelde hij in de heroprichting van de Small Faces, waarmee hij twee songs op de elpee ’78 in the Shade’ opnam. Het meest verdienstelijke nummer (ook van het gehele album) is naar mijn mening ‘Thinkin’ about love‘. Zijn heroïneverslaving zorgde voor z’n vroege dood in 1979… op 26-jarige leeftijd en toch al een enorme carrière achter de rug.
Erik Bevaart
Recent Comments