Can’t Find?

Een paar songs behoren tot mijn favorieten aller tijden. Welke? In o.a. ‘Angel from Montgomery’, ‘A Song for You’, Little Wing, ‘Fire and Rain’ en ook ‘Can’t Find my Way Home’ ben ik enthousiast over het origineel, maar ook over zekere interpretaties van deze klassiekers. Goede songs worden bij uitstek gecoverd soms zelfs door erg goede artiesten. ‘Can’t find my way home’ is geschreven door Steve Winwood en ongetwijfeld kennen velen het nummer in de uitvoering van Blind Faith, de min of meer mislukte geforceerd geformeerde topband uit 1969. Die ene elpee met die bijzondere hoes heeft wat mij betreft in elk geval een topnummer opgeleverd. Het bijzondere eraan was dat Clapton akoestisch speelde, in de jaren 60 na zijn periodes bij The Yardbirds, John Mayall’s Bluesbreakers en Cream ongebruikelijk.
 

De tekst zou gaan over de (innerlijke) strijd tegen drugsverslaving met een zin als ‘leave your body alone’, dus zonder naalden in armen e.d. Sommigen horen iets religieus in: ‘Someone hold the key’. Het kan verkeren, het nummer is meerdere malen in een bluegrass-versie uitgebracht, o.a. door Allison Krauss, maar ook is er een triphopversie en een metal-uitvoering. Jammer, laat het nummer in haar waarde. Geen uptempo, maar langzaam. Geen opsmuk, maar sober. Prima zoals Steve Winwood het zelf akoestisch brengt. (YouTube link)

O.a. Bonnie Raitt, Styx, Joe Cocker, Paul Carrack, Elkie Brooks en The Allman Brothers Band hebben het opgenomen, John Mayer speelt het tijdens concerten en zorgt voor een puike gitaarsolo erin. (YouTube link). Mijn voorkeur gaat uit naar twee andere uitvoeringen, van Swans (YouTube link) en van zangeres Ellen McIlwaine (YouTube link). Hun interpretatie is eigen, geeft het weer iets bijzonders. Dat geldt trouwens ook wel voor House of Lords.  (YouTube link).

Met meer dan gemiddelde interesse vroeg ik mij af welke Nederlandse artiesten ‘Can’t Find My Way Home’ opgenomen hebben. Ik kwam er slechts twee tegen, eentje uit 1971 en de ander uit 2015. Beide keren was Bertus Borgers de zanger! Zowel met Mr. Albert Show als met de Young Retro’s is het vastgelegd. Een compliment voor zijn repertoirekeuze! (YouTube link).

In m’n speurtocht naar goede coverversies van het nummer, waar ik er tientallen van beluisterd heb, liep ik tegen een heuse contest uit 2010 aan. Er was een prijsvraag uitgeschreven, waarbij de winnaar een door Steve Winwood gesigneerde Fender Stratocaster kon verkrijgen. Ene Brenna Fitzgerald viel deze eer te beurt. Niet onverdienstelijk dus. (YouTube link).

Wellicht een idee om iets vergelijkbaars in Nederland te doen. Met een nummer van vaderlandse bodem. Ik denk niet zo zeer aan de bekende hits als Radar Love, Hocus Pocus en Saturday Night, maar iets minder bekend. Deze zijn ook al zelfs door Amerikanen gecoverd. Ik denk aan wat anders. Vier voorbeelden van oude nederpophits met een Top 20 notering als ‘The Smile’ van Brainbox, ‘Nightingale’ van George Cash, ‘I’m Going Man, I’m Going’ van Blue Planet  of ‘Lonesome Tree’ van The Machine? Volgens mij niet eerder als cover op lp/cd gezet. Die zorgen voor een herwaardering van de song. Misschien is een hitje van een Nederlandse gelegenheidsband uit 1969 -enigszins vergelijkbaar met Blind Faith, dus met een bekende zanger en bekende gitarist- een goed idee: ‘In Your Life’ van The Tower. De Engelstalige hit van Boudewijn de Groot met gitarist Eelco Gelling in een sound van 50 jaar later, daar ben ik echt wel benieuwd naar…  (YouTube link).

Erik Bevaart