Wanneer vind je een muziekboek goed? Als je favoriete artiesten erin staan wellicht? Indien de invalshoek je nieuwsgierig maakt? Als je veel van het geschrevene herkent? Indien je mag veronderstellen dat er info instaat die niet algemeen bekend is? Wanneer je muzikale tips kan vinden? Een ieder maakt zo zijn eigen afweging hierin. De schrijvers van het boek 55 Verrassende Verzamelelpees hebben getracht aan die bovenstaande vijf criteria te voldoen. Misschien pretentieus, maar naar mijn mening kan het boek die toets behoorlijk goed doorstaan. Het woord ‘verrassend’, dat immers in de titel verankerd ligt, behoort dan uiteraard wel tot uiting te komen. Laat ik dan eens een voorbeeld noemen.
Hoeveel boeken kom je tegen waarin mondharmonicaspelers als John Lagrand, Shakey Sam, John Mayall, Cyril Davies, Billy Boy Arnold, Lester Butler, Stevie Wonder en Charlie McCoy genoemd worden? Aan Johnny Bakker, Sonny Boy Williamson en Sugar Blue wordt zelfs daadwerkelijk met een verhaal aandacht geschonken.
Natuurlijk komen in het boek veel meer artiesten voor die mondharmonica spelen, maar in eerste instantie zanger zijn, denk maar aan o.a. Bob Dylan, Donovan, Ralph McTell, Neil Young, Mick Jagger en John Lennon.
Dat geldt ook voor pianist Rob Hoeke, die in Zweden van Brian Jones voor zijn mondharmonicaspel tips heeft ontvangen. In een interview in het Nederlandse blad Rhythm and Blues in 1965 vertelt Rob Hoeke over zijn ervaringen in Zweden en dat hij in de zomer in ’65 in het voorprogramma speelt van de Rolling Stones, die voor de tweede keer Scandinavië aandoen. ‘Op hun verzoek speelt hij twee keer mee in de Stones en Brian Jones geeft hem de nodige tips voor de ontwikkeling van zijn mondharmonicaspel’, aldus Rhythm and Blues (no.47, jaargang 6, 20 juli 1965). Waarschijnlijk een paar goede tips, want op ‘Margio’, de eerste hit van Rob Hoeke, laat de geboren Haarlemmer horen dat hij dat uitstekend kan.
Er zijn veel hits te noemen met een opvallende mondharmonicasolo en dan zal altijd ‘Room To Move‘ van John Mayall genoemd worden of wellicht ‘What I Like About You‘ van The Romantics. Ook ‘LB Boogie’ van Livin’ Blues is het vermelden waard met de in 2005 overleden fabuleuze smoelschuiver John Lagrand. Voor hem is een ter nagedachtenis uit mondharmonica’s vervaardigd beeld te zien in het onvolprezen Museum RockArt.
The Rolling Stones zijn mede door de expositie in Groningen actueler dan ooit. Dat deze band een grote bijdrage heeft geleverd aan de bekendheid van Sugar Blue is evident. Aan medeschrijvers Marcel Bizarro en Karel Kanits de eer om aan te geven of er bijzondere info over The Rolling Stones geleverd wordt in het boek 55 Verrassende Verzamelelpees. Want volgens mij is dat zeker zo en gebeurt dat al bij bladzijde 10 over de herkomst van de titel Sticky Fingers.
Wie weet laten Marcel en Karel nog hun licht schijnen op Stones-gerelateerde feitjes uit het boek 55 Verrassende Verzamelelpees? Heren zie het als een uitdaging!
Erik Bevaart, initiator en mede-auteur boek 55 Verrassende Verzamelelpees
Recent Comments