Menig platenkast is natuurlijk een onuitputtelijke inspiratiebron voor de meer dan gemiddelde muziekliefhebber. Hoezen bestuderen, tijdgeest duiden, coverversies ontdekken, dwarsverbanden leggen, vergeten studio’s vinden, wie kent het niet? Ongetwijfeld komt de lezer in zijn kast ook platen tegen die wat minder vaak de eer toekomen om op de draaitafel gelegd te gaan worden en misschien zelfs al in geen jaren een naald van dichtbij hebben gezien. Het leek mij een goed moment om eens te zoeken bij de Nederpop welke onbekende platen ik in bezit heb die ik in geen jaren gedraaid heb. Vier wisten écht mijn nieuwsgierigheid te prikkelen. Ik bleek zelfs – op één na dan – niet meer te weten hoe ik eraan gekomen ben, dus waar en wanneer ik deze gekocht heb.
Zelfs de meest gelouterde Nederpopkenners zullen wellicht diep in hun geheugen moeten graven om de volgende artiesten te kunnen plaatsen: Human Software, Duty Cycle, Theu Boermans en Michigan Red Bluesband. Laat ik deze vier eens kort de revue passeren.
Human Software was een duo dat bestond uit het toenmalige liefdespaar Joyce de Haas en Lucas Amor. Laatstgenoemde heeft als violist jarenlang in bands gespeeld die nooit echt doorbraken, zoals Full Moon Band en La Vie en Rose. De elpee ‘El Voyage’ uit 1986 is in eigen beheer uitgebracht en op sommige nummers wordt het duo bijgestaan door o.a. drummer Jan Peijnenburg, zo doet de hoes vermoeden. Er is niet veel over terug te vinden, maar het nummer ‘Soft Sequence‘ maakt duidelijk dat dit album allesbehalve dertien-in-een-dozijn plamuur is. Van de in 2018 overleden violist is overigens de herdenkingsdienst deels terug te zien op YouTube.
Van geheel andere orde is de band Duty Cycle, waarvan de in 2016 overleden zanger/gitarist Janko Barut bekendheid verworven heeft bij The Zipps. Hun elpee ‘Nero‘ uit 1976 heeft niet bepaald een oogstrelende hoes. Ondanks een in mijn opinie hopeloze cover van ‘Monday Monday’ is dit een acceptabel rockalbum geworden.
Ooit geweten dat acteur/regisseur Theu Boermans ook zanger/bandleider is geweest? Opmerkelijk is dat zijn album ‘Asfalt Gigolo’ heet, maar de titelsong ‘Asphalt Gigolo‘. In zijn groep zit ook Loes Luca, die zingt en accordeon speelt. Boermans heeft op zijn album ook enkele vertalingen van songs van Elton John, Bruce Springsteen en Bob Dylan gemaakt. EMI moet er in 1980 een markt in gezien hebben, maar ik vermoed dat dit geen kassucces geworden is. Op de door Boermans geschreven titelsong wordt een flitsende rol op tenorsax vervuld door Peter Massink.
Een andere grote verrassing is voor mij de Michigan Red Bluesband, die in 1988 in het gesponsorde album ‘Ain’t That Red Enough…!’ een goede indruk achterlaat. Een bluesband met op dit album uitsluitend eigen repertoire, dat is al niet vanzelfsprekend. Dat zowel zanger Rob van Appeven als gitarist Paul Voestermans -hoe verschillend dan ook- nog steeds in de muziekbranche actief is, is niet verwonderlijk. Laatstgenoemde gitarist maakt al vele jaren deel uit van de uitstekende bluesband Deep & the Dudes.
Het is niet vanzelfsprekend dat deze platen weer snel op mijn draaitafel komen te liggen, maar naar mijn mening is het wel terecht dat deze even uit de vergetelheid worden gehaald. Ik kan het iedereen aanraden om eens een plaat te pakken die je héééééél lang niet meer gehoord hebt. Kortom, laat je verrassen.
Erik Bevaart
Recent Comments